به مناسبت روز مادر!

>>محمد سوری ( شنبه 86/4/16 :: ساعت 11:45 عصر)

یک سال دیگه گذشت! باز هم روز مادر! باز هم فکر هدیه! باز هم شلوغی خیابونا! باز هم ....
هر سال تو همین ایام، یه عده به فکر مادرشون می افتن! همه تو این فکرن که چه هدیه ای بخرن واسه مادرشون! چطوری اونو خوشحال کنن!
اونایی که کمی کلاسشون بالاتره، تو این فکرن که هدیه با کلاسی بخرن و پزشو به دیگر خواهر برادرا و یا در و همسایه و یا دوست و آشنا بدن!
اونایی که از قشر متوسط هستن، معمولاً به یه هدیه معمولی اکتفا می کنن!
اونایی که از قشر ضعیف جامعه هستن، یا با یه بوس و یه گل از مادرشون قدردانی می کنن، یا اصلاً به فکرش نیستن و اصلا واسه اونا همچون روزی تعریف نشده!!

قلب مادر
داد معشوقه به عاشق پیغام *** که کند مادر تو با من جنگ
هر کجا بیندم از دور کند *** چهره پرچین و جبین پر آژنگ
با نگاه غضب آلوده زند *** بر دل نازک من تیر خدنگ
از در خانه مرا طرد کند *** همچو سنگ از دهن قلما سنگ
مادر سنگ دلت تا زنده است *** شهد در کام من و توست شرنگ
نشوم یک‌دل و یک‌رنگ تو را *** تا نسازی دل او از خون رنگ
گر تو خواهی به وصالم برسی *** باید این ساعت، بی خوف و درنگ
روی و سینه تنگش بدری *** دل برون آری از آن سینه تنگ
گرم و خونین به منش باز آری *** تا برد زاینه قلبم زنگ
عاشق بی خرد ناهنجار *** نه، بل آن فاسق بی عصمت و ننگ
حرمت مادری از یاد ببرد *** مست از باده و دیوانه ز بنگ
رفت و مادر را افکند به خاک *** سینه بدرید و دل آورد به چنگ
قصد سر منزل معشوقه نمود *** دل مادر به کفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمین *** و اندکی رنجه شد او را آرنگ
آن دل گرم که جان داشت هنوز *** اوفتاد از کف آن بی فرهنگ
از زمین باز چو برخاست، نمود *** پی برداشتن دل، آهنگ
دید کز آن دل آغشته به خون *** آید آهسته برون این آهنگ:
آه دست پسرم یافت خراش! *** وای پای پسرم خورد به سنگ

<<ایرج میرزا>>

مسلما هر یک از ما هم دوست داریم تو چنین روزی مادرمونو خوشحال کنیم! ما هم به فکر هدیه هستیم!
راستی! چه هدیه ای مناسب مادرمونه؟!!! چه هدیه ای اونو خوشحال می کنه؟
یه چیز دیگه! آیا واقعاً روز مادر فقط همین یک روزه! یعنی ارزش مادر ما و زحماتش برای ما با خرید هدیه تو این روز جبران میشه؟!! آیا اگه یک روز ما اونو بخندونیم و یه هدیه واسش بگیریم، کافیه و احیاناً جای اهانت ها، عصابینیت ها، دعواها و بی حرمتی ها به مادرو می گیره؟!!!
درسته که هیچ مادری بد فرزندشو نمی خواد! حتی اگه بهش بی احترامی کنه! حتی اگه اونو کتک بزنه! حتی اگه اونو بفرسته خونه سالمندان! حتی اگه ...
ولی گاهی اوقات، این فداکاران و عزیزان هم جونشون به لبشون میرسه و دست به نفرین برمی‌دارن ولی نه از ته دل که، از سر دل ....
گفتم خونه سالمندان! بله منظورم همون خونه پیر و پاتالاست!
شاید بین شما که مخاطب من هستید، نباشن (که حتماً نیست) افرادی که مادرشونو (و پدرشونو) فرستادن خونه سالمندان! ولی حتماً دیدید و شنیدید.
آیا به نظرتون اون پدر و مادری که سالها رنج کشیدن تا فرزندشون بزرگ بشه و در پیری عصای دست اونها و یاور اونها باشه، این حقشونه که بیفتن گوشه خونه سالمندان و سال تا سال، کسی هم به فکرشون نباشه! مگه نمی گن "دعای مادر، هزاران برکته!" این برکت چیه؟!!! مگه جز اینه که باعث رونق مادی و معنوی زندگی ما میشه!!!

پس بیایید نه فقط یک روز از سال، که همه روزها رو روز مادر بدونیم. همیشه قدرشونو بدونیم. همیشه به فکرشون باشیم و یادمون باشه که:

"روزی هم ما پیر خواهیم شد و قطعاً هر رفتاری که با مادر و پدرمون داشته باشیم، همون رفتار و حتی بدتر از اون را بچه های ما، با ما خواهند داشت!"
=================================

پ.ن:
1- نمی دونم چی شد که اینجوری شروع کردم (شاید به خاطر گزارشی بود که از تلویزیون پخش شد!).
راستش من نه نویسنده ام، نه بلدم خوب بنویسم. اینا رو هم بی مقدمه سر هم کردم!
می دونم که این مطالب در مورد شما صدق نمی کنه، ولی اینا رو گفتم تا مراقب باشید که روزی تو دام اون نیفتید! دام چی؟!! دام "بی حرمتی به مادر"، "ظلم به مادر"، "خانه سالمندان" و ...
2- نهایتاً تولد عزیز پیامبر، بزرگ زن تاریخ اسلام و در عین حال مظلوم ترین اونها، حضرت فاطمه زهرا (س) را به همه مادران

و همه زنان عزیز ایران تبریک می گم و دست تک تک اونها رو می بوسم! امیدوارم که بتونیم زحمات این عزیزان را به وقت نیازشون (در زمان پیری)، جبران کنیم.
3- یادمون باشه که روزی اونا واسه ما زحمت کشیدن! یادمون باشه که هیچ محبتی نباید بی پاسخ بمونه! و یادمون باشه که هیچ محبتی بی پاسخ نمی‌مونه!!!